Yıldız Saati

 

    Loş bir ışığın altında, ahşap bir masanın üzerinde bir-iki kitap derginin arasından kendine yer bulan cümleler çıkıyor ortaya. Dışarıda gecenin sessizlik ve sükûneti, içeride o sessizliğin huzuru ve gönül hoşnutluğu. Yıldızların, henüz birilerinin gözüyle buluşmadığı saatler... Zaten çok azımız gökyüzüne bakacak cesaret ve zamanı bulabiliyor şimdilerde. Gecenin kaçı olduğu önemli değil veya bu yazının nerede yazıldığı da… Yalnızca şu birkaç cümleyi itina ile şuraya yerleştirmek istiyorum, buyurun:

    Birileri bir yerlerde güzel işler yapıyor. O güzel işlerin görünmeyen taraflarında yer alıyor. Birileri otobüse binerken zorlanan bir yaşlıya yardım ediyor, el uzatıyor. Birileri gönül alıyor, gönüllere dokunuyor, insanların hayatlarını değiştiriyor. O birileri belki de bilmiyorlar onları sessizce, kenarda köşede izleyen insanların olduğunu. O insanların bu güzel işleri örnek aldığını... 

    Kâl dilinden çok hâl dilinin önemsendiği şu günlerde insanların eylemleri, en az söylemleri kadar etkiliyor. 

    O halde haydi güzel işler peşinde koşmaya; birileri için taptaze, tertemiz, masmavi ufuklar olmaya! 

 

    Not: Kâl dili, konuşma dilini ifade etmektedir. 


Nesibe Sude ÜNAL

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Cân Diyârı

             Bilinmeyen hikayelerin kulaktan kulağa fısıltılarıyla örülen bir dünyadan bahsedebilirdik bugün. Ya da havadan sudan, kuş cıvıltılarından… Ancak daha önemli bir işimizin olduğunu söylemekten geri duramayacağım sayın okur! Burada yersiz gülmelerin, hüznün sarıp sarmaladığı acı hikayelerin biteviye duygusallığından söz etmeyeceğiz. Ancak iki kelam edip gerisin geri kabuğuma çekilmektir niyetim. Şimdi, olanları, olacakları ve nadiren görülüp çoğu kere tahayyül edilenleri konuşalım. Mesela elinde büyükçe bir kovayla kuyuya doğru yürüyen şu yaşlı amca gibi… Görünüşe göre buralarda bizim alışageldiğimiz musluklara, Anadolu’da yer yer görülen, genellikle evlerin çatılarına yerleştirilen su depolarına rastlanmıyor. Havadaki hafif duman kokusuna, manzaramıza hâkim sarı renk tonuna ve yaşlı amcanın giydiği kırkyama kıyafetlere bakılacak olursa bulunduğumuz bölgenin biraz eski dönemlere ait ancak çağları aşmaya aday bir köy yeri olduğunu ...
Devamı

Her Yeni Gün

        Her yeni gün bir umut, bir güzellik, bir sekinet indirsin diye yeryüzüne, güneş nazlı bir şekilde, aheste aheste mavi perdeyi gökyüzünden çekip bir ışık, bir sevda, bir sevinç olarak doğuyordu dünyaya.          Sonra kuş cıvıltıları sarıyordu etrafı. Güneşin ilk ışıkları camlara, sokağa, kedilere, yemyeşil ağaçlara vuruyordu. Hafif ve güzel bir koku yayılıyordu kuşluk vakti. Hava temiz, berrak. Yeni günün heyecanı kapısını çalan herkesi merakla bekliyordu. İnsanların yüzlerinde gün aydınlığı tebessümler beliriyordu. Mutluluk dağıtıyordu sabah serinliği. Sonra bir adam dışarı çıkıyor, yemyeşil çayırlara bir seccade seriyor, kuşluk namazına duruyordu.          Bir el kalkıyor, bir fısıltı duyuluyor, bir baş secdeye gidiyordu.                                                      ...
Devamı

Yağmur Ertesi

 Yağmur muydu eteklerime takılan bir bahar akşamı.. Toprak kokusu muydu genzime dolan.. Bana bakan bir mezar çiçeği miydi.. Issızlığın ortasından.. Salınan, ebede uzanan yarınlardan.. Rüzgârda savrulan engin karanlıklardan.. Toprak kokusu muydu bana bakan.. Bir çiçek mi, mezar mı, yeşil yapraktan.. Sarıdan, kırmızıdan göğe uzanan.. Nesibe Sude ÜNAL
Devamı